over het project
Locatietheater over de waanzin van oorlog.
In fort ellewoutsdijk maakt kortekaas een locatievoorstelling met Els Mondelaers sopraan, Simone Milsdochter en Mieke de Groote actrices, Gwen cresens op accordeon en Piet Dieleman die doorheen de voorstelling een aantal materie schilderijen maakt met beenderzwart, kalk, papier, water en modder. De voorstelling werd dit jaar hernomen na het succes van 2018.
Hein Jansen Volkkrant vijf sterren.‘Niets geeft meer het gevoel van leegte dan domheid.’ Die tekst van Ödön von Horváth uit zijn Geschichten aus dem Wiener Wald (1931) staat in grote neonletters prominent op de muur van Fort Ellewoutsdijk, in de Zak van Zuid-Beveland. Het is zonder meer de fraaiste locatie die het ZNF de afgelopen jaren heeft ontdekt. Hier wordt Winterreise naar de liederencyclus van Schubert opgevoerd, in een montagevoorstelling over oorlog, geweld, gruwel en hoop. De weg ernaartoe, over een smalle dijk, is overweldigend: aan de ene kant de blinkende Westerschelde, aan de andere de kerktoren van Ellewoutsdijk. Zeeland: altijd water, altijd kerktorens.
Niek Kortekaas bedacht en regisseerde dit indrukwekkend muziektheater met een sopraan (Els Mondelaers), twee actrices (de poëtische Mieke De Groote en de stijlvolle Simone Milsdochter), een beeldend kunstenaar (Piet Dieleman) en een accordeonist (Gwen Cresens). Voor de gelegenheid is Schuberts muziek omgezet voor accordeon en dat werkt fantastisch. Dieleman maakt tijdens de voorstelling met kalk en stro verwoeste landschappen, en over de volle breedte van het speelveld hangen beschilderde doeken met prikkeldraad en oorlogstaferelen. Het is allesbehalve opwekkend wat hier wordt getoond, maar de gekozen fragmenten uit boeken, brieven en verslagen bieden ook inzicht in de kracht van de mens beproevingen te weerstaan en door te gaan.
Scene uit Winterreise. Beeld Io Cooman
Als toegift zingt de sopraan Bachs Erbarme dich, en er wordt soep uitgedeeld. Op de donkere tocht langs de dijk terug naar de bewoonde wereld wordt de Westerschelde beschenen door de maan en in de kerktoren is intussen de klok verlicht. Er is nog tijd.