over het project
ZNF In Trojaanse Vrouwen richt de Griekse tragedieschrijver Euripides zich op de verliezers van de oorlog, de Trojaanse vrouwen die de slachtpartij hebben overleefd. Euripides laat de gevolgen van oorlog zien, hij maakt de vernietigende werking ervan voelbaar.
Trojaanse Vrouwen is een relaas over rouw en afscheid, over schuld en verantwoordelijkheid, maar vooral over de relativiteit van winst en verlies tegenover de gruwel van oorlog. Troje is geplunderd en de Griekse overwinnaars bereiden zich voor op de terugkeer naar Athene. De Trojaanse vrouwen wachten buiten de in puin gelegde stad tot ze als slaven aan hun nieuwe Griekse meesters zullen worden overgedragen. Trojaanse Vrouwen speelt zich af tegen de achtergrond van de mythische Trojaanse oorlog, maar voor elke Griek was de verwijzing naar de actuele politiek en het toenmalige conflict tussen Athene en Sparta tijdens de Peloponnesische oorlog zonder meer duidelijk. In dat conflict werd het eiland Melos, omdat het geen partij wilden kiezen voor Athene, aangevallen en ingenomen door de Atheners. Alle mannen werden gedood, de vrouwen en kinderen als slaven meegevoerd. Op die manier was het stuk van Euripides een antwoord op de brutaliteit en de blinde, imperialistische vernietigingsdrang van zijn vaderstad Athene. Een mooie filmimpressie van het stuk en interviews met de acteurs kunt u zien op Cobra.be.
tekst Euripides, vertaling Judith Herzberg, regie/ vormgeving Niek Kortekaas, dramaturgie/ bewerking Alex Mallems, video Noud Wynants en Orlando Verde, licht Remko van Wely, kostuums Sabina Kumeling, spel Reinhilde Decleir (hekabe) Greet Verstraete (kassandra) Charlotte Vandermeersch (andromache) Aafke Buringh (helena) Simone Milsdochter (koorleidster en slagwerk), muziek Gustav Mahler, zang Els Mondelaers, piano Jaap Dieleman, productie theaterproductiehuis Zeelandia, met dank aan gemeente Perkpolder